" seni sevmeden tek bir gün bile geçirmedim, bir tek gecem bile geçmedi seni kollarımla sarmadan; yaşamımın ruhundan beni uzak tutan zafer ve tutkuya lanet etmeden bir tek fincan çay bile içmedim. işlerin arasında, orduların başında, savaş alanlarını aşarken benim tapılası josephine'm hep kalbimde tek başına oturuyor, zihnimi meşgul ediyor, düşüncemi alıp götürüyor. senden, rhone'nin sel suları kadar hızla ayrılmamın nedeni daha çabuk yeniden görmektir. eğer gece yarısı çalışmak için kalkıyorsam, bunu, benim tatlı sevgilim gelişini belki birkaç gün öne alır diye yapıyorum ama bununla birlikte sen mektubunda bana "siz" diyorsun. 

sensin "siz!"

ah! kötü kız, nasıl yazabildin bu mektubu sen? ne kadar da soğuk! ah! sevgilim, bu "siz" ve bu dört gün yok mu, benim o eski aldırmazlığımı aratıyorlar bana. kim neden olduğuysa buna, vay haline...

siz! siz! ah ! on beş gün içinde neler olacak? ... ruhum üzgün, yüreğim köle olmuş ve hayal gücüm beni korkutmakta... beni az seviyorsun... bir gün gelecek beni artık hiç sevmeyeceksin, söyle bunu bana. hiç değilse acıyı hak etmeyi başarırım. "

napolyon bonaparte

Bu içerikler de ilginizi çekebilir