1970'lerin başında isveçli yetkililer, kuzey kore'ye ekonomik ve diplomatik ilişkileri geliştirmek için bir jest yapıyor. "size şöyle en fiyakalısından volvo araçlar ayarlayalım, volvo'ları alırsanız hem ekonominiz canlanır hem de siz yeni arabalarla hava atarsınız, sevgi pıtırcığı gibi hepimiz mutlu oluruz" diyorlar. kuzey kore bu teklife "neden olmasın?" deyip siparişi veriyor. isveç zaten "biz size arabaları yollayalım, siz de sonradan ödersiniz." diyor, e koskoca devletin dolandırıcılık yapıp paraya yatma ihtimali yok gibi gözlerinde. 

kuzey kore'nin zaten o dönem ekonomisi ne halde, tahmin edebilirsiniz. isveç'ten yaklaşık 70 milyon dolar değerinde 1000 adet volvo araba gönderiliyor. aradan zaman geçiyor, kuzey kore arabaları mutlu mutlu kullanıyor ama isveç'e ödeme bir türlü gelmiyor. yani, hani bizde “alırım bi ara öderim” kafası vardır ya, kuzey kore o "bi ara öderim" muhabbetini fazlasıyla abartmış durumda.

yıllar geçtikçe isveç, sürekli olarak parayı tahsil etmek için diplomatik yolları deniyor. ama gel gör ki kuzey kore, isveç'in taleplerine karşı resmen sağır sultanı oynuyor. ödeme beklenirken, bu arabalar pyongyang sokaklarında cirit atıyor. volvo'lar da tabii zamanla eskiyor, belki hurdaya dönüyor ama kuzey kore'den ödeme konusunda hâlâ bir ses yok. bir nevi arabaları aldıktan sonra isveç ve volvo yetkililerini her yerden engellemişler resmen.

tabii isveçliler bu borcu unutmamış. hatta bu borç günümüzde faiz oranlarıyla birlikte 2020'lerde 300 milyon dolar seviyelerine çıkmış durumda. yani kuzey kore'nin volvo borcu isveç'e hâlâ çarşaf gibi duruyor.

#volvoiçinadalet