ya resmen anaokulu çocuklarına yaptırılan hoplama-zıplama faaliyetinden sonra; aa hadi sevgi çemberi oluşturalım modu. bu new-age felsefesi bu adamda pek tutmadı sanki...

(bkz: başkası yerine utanmak)

biri taklit yapar da kimseyi güldüremez ya, sen de o an kendini onun yerine koyup düşünürsün ve utanırsın. aynısı. ayağa kalkan insanların gönülsüzlüğünü ben görsem o an, koşarak uzaklaşırdım sahneden.

hele ki sondaki o sözü ben söyleyecek olsam, yarısında dilim sürçerdi. o ne inançsız bir söz öyle ya.

ben de diyorum niye ilerlemiyoruz, bataklıkta gibi çırpındıkça batıyoruz, meğer ayağa kalkmıyormuşuz. kalkın lan! oturmaya mı geldik? sarılın bi de. o olmayınca az değişiyor dünya.

“anne, baba arkadaşlarla dünyayı değiştiriyoruz.”

uzun versiyonunu izleyeli yanılmıyorsam 1 sene geçmiştir. tedx konuşmacılarını bu adamı izleyene kadar popülerlikten uzak, alanında uzman, kariyerli kişiler diye düşünüyordum. samimi söylüyorum bu adamın konuşmasını açtığımda 11. dakikada kapattım. çünkü tek duyduğum hiçbir şey bilmeyen öğrencinin sınav kağıdına boş şeyler zırvalamasından ibaretti. hani desem ki o sahneye pat diye çıkarılmış hazırlıksız yakalanmış ve vakit geçirmeye oynuyor, eyvallah derim. ama bu kadar içi boş, tamamen seyirciyi aldatmaya yönelik, sahte mutluluk oyunlarıyla çok komik gözüküyor.

tedx kaliteden çok uzak artık.