Pardon Filminde Genellikle Gözlerden Kaçan Hukuk ve Özgürlük Yaklaşımı
pardon filmini defalarca izletecek çok güzel bir sosyolojik yaklaşım var. dünya literatürüne geçecek derecede güzel olan yaklaşımı şöyle açıklayalım:
baş karakterler ibrahim ve muzaffer iyi insanlar değiller. gayet yavşak hatta yer yer kötü insanlar. ibrahim yıllarca ailesine yük olmuş bir kumarbaz ve kendisini sevmeyen bir kızla zorla yuva kurmak istiyor. lan diyeni bıçaklıyor. hoşlandığı kızı araçla götürüp istismar ediyor. muzaffer ise her an arkadaşlarını satabilen, bencil ve çok altı çizilmemesine rağmen muhtemelen hazır yiyici bir tip.
işte bu filmdeki en büyük klişe-kıran bu, kötü insanlar da haksızlığa uğrayabilir. çünkü yavşaklıkları uğradıkları adaletsizlikle çok alakasız. bu tip adalet sistemini sorgulayıcı filmlerde haksızlığa uğrayan insanları olabildiğince melek çizerler ki uğradıkları haksızlık ve acıtasyon kolayca izleyiciye geçsin ve her şey siyah beyaz olarak kolayca ayrılsın. bu film bu kolaycılığa baş kaldırmış ve adaleti çok farklı sosyolojik dokunuşlarla eleştirmiş. bir insan kendi özel hayatında kötü olabilir ama haksızlık çok başka bir şey.
aslında ana mesajı sadece sistemin adaletsizliği değil, toplumun adalete olan yanlış bakış açısı.