Pardon Filminin Nevi Şahsına Münhasır, Unutulmayan Karakteri: Büfeci Aydın
“daha biz doğmadan üçümüzün birlikte hapse düşeceği alnımıza yazılmış” diyerek, durumu olduğu gibi kabullendiğini anlatır. kadercidir.
“serum, merum… herşey var.” diyerek, olayı işkenceden soyutlayıp, işkence yapanların aslında ne kadar iyi insanlar olduklarını anlatır. hümanisttir.
kendisini nedensiz yere ihbar edip başına türlü belalar açan arkadaşlarına ilk kendisini hatırladıkları için minnettardır. arkadaş canlısı ve gerçek dosttur.
işlemediği suçun tutanakları bir an önce yazılsın diye polislere yardım eder. yardımseverdir.
şişme kadın sırası için arıza çıkarmaz, atar yapmaz. üçüncü olmayı kabul eder. egosuzdur.
aydın büfenin müşterileri ve etraftaki esnaf tarafından çok sevilir. zararsızdır.
naif, saf, kalbi temiz, sevilesi bir insandır.
taksimdeki büfesinin adı ay büfe miydi dın büfe miydi hatırlayamadığım şahıs.
- o gün izmir'de olduğunu ispat edebilir misin?
+ nasıl yani?
- şahidin var mı?
+ yoo...
- o gün izmir'de resmi bir evrak imzaladın mı?
+ hayır...
- tamam o zaman. sen izmir'i hiç karıştırma. senin o gün istanbul'da olmadığını kim bilecek?
+ eveeeet, kimse bilmiyor.
taksim'in en efendi büfecisi. inanmıyorsanız adını vermeden dolmuş kahyası ahmet abiye "kim oranın en efendi büfecisi" diye sorun. aydın demezse bileklerini keser.
birinin adını vermemiz gerekti biz de senin adını verdik dediklerinde sağol diyen adamdır
şöyle muhteşem bir diyaloğun parçasıdır:
aydın: işkenceye gerek kalmadı ki biz zaten bülbül gibi herşeyi şakıdık
ibrahim: biz ne bülbül gibi şakıycaz, sen inek gibi herşeyi anlattın
(bkz: bahtsız bedevi)
aydın gibiler belaya bulaşmaz blakis bela gelir onlara bulaşır. adamcağız kendi işinde gücündeyken başına neler neler gelir. kısacası ülkemiz aydın için yaşam koşullarına elverişli değildir. pardon aydın ama durum bu maalesef.
aydın: bu işin boku çıktı ben firar etmek istiyorum.
muzo: en doğrusu.
aydın: 7. koğuşta ölüm orucuna başlamışlar. biz de tutalım mı?
muzo: ben tutmam. ben ramazan'da da tutmuyorum...