şemsiyelerin çoğunun renginin siyah olması 

şemsiyeler ilk olarak 3400 yıl önce mezopotamya'da, bir rütbenin, bir ayrıcalığın sembolü olarak kullanılmaya başlandı. bu ilk şemsiyeler mezopotamyalıları yağmurdan değil, yakıcı güneşten korumak için kullanılıyordu. şemsiyeler yüzyıllar boyu hep güneşten korunmak için kullanıldı.

bugün bile bazı afrika kabilelerinde şefin arkasında yürüyen bir şemsiye taşıyıcısı görülmektedir. hatta ingilizce'de şemsiye anlamındaki 'umbrella' kelimesi, latince gölge anlamına gelen 'umbra' kelimesinden türemiştir.
 
milattan önce 1200 yıllarına gelindiğinde şemsiye mısırlılarda biraz dini bir anlam kazandı. gökyüzünün tanrının vücudundan yapılmış, dünyayı koruyan bir şemsiye olduğuna inanıyorlardı ve başlarının üzerinde taşıdıkları şemsiye yüksek ahlak sembolü idi.

 romalılar şemsiye kültürünü mısırlılardan aldılar ama onu hep kadınsı bir sembol olarak gördüler ve erkekler tarafından hiç kullanılmadı. yağlı kağıttan yapılan şemsiyelerin yağmuru da geçirmediği görülünce, kadınlar tarafından yağmurda da kullanılmaya başlandı.
artık antik tiyatrolarda, yağmurda kadınlar şemsiyeler altında rahat rahat otururlarken, erkekler sırıl sıklam ıslanıyorlardı.

avrupa'da şemsiyelerin yaygın olarak kullanılmasına 1700'lü yıllarda başlanmıştır. bu yıllarda şemsiyelerin yünlü kumaşlarının üstü bir çeşit yağ ile sıvanıyordu. bu yağ kumaşa su geçirmez bir özellik kazandırıyor ve siyah bir renk veriyordu. siyah renkli bu şemsiyeler erkekler tarafından da benimsendi ve güneş için olan beyaz şemsiyeler kadınların, yağmur için olan siyahlar ise erkeklerin vazgeçilmez aksesuarları oldu. bir çeşit yağ ile sıvanan siyah şemsiyeler gerçekten yağmuru hiç geçirmiyorlardı ama ömürleri de pek uzun sürmüyordu. zamanla daha kaliteli şemsiyeler üretildi, ancak siyah renk su geçirmezliğin bir garantisiymiş gibi algılanmaya devam edildi. günümüzde yazın şemsiye kullanma adeti pek kalmadı ama yağmurda erkekler siyah şemsiye taşımada hala ısrarlı. kadınlar ise cıvıl cıvıl renklerdeki şemsiyelerle dolaşıyorlar.