Zürafalar ve Akasya Ağaçları Hakkında İnsanı Düşündüren Evrim İlişkisi
psikiyatrist ilker küçükparlak, biyopsikososyal seminerlerinin birinde anlatıyordu... zürafada enseden başlayıp kalbe inip gırtlağa geri çıkan tek bir sinir varmış, yani akıllı bir tasarımı yokmuş. zürafa, akasya ağacıyla beslenen bir antilop türü. akasyanın tek doğal avcısı zürafa, zürafanın tek besin kaynağı ise akasya ağacının yaprakları.
akasya ağacından beslendiği için zürafa, antilop boyutlarındayken akasya ağacının aşağıda kalan dallarını yiyormuş. akasya ağacı içinse bu pek de iyi bir şey değil, çünkü zürafanın yediği dalları üretmek için enerji harcıyor.
zaman içerisinde dallarını biraz yukardan veren akasya ağaçları, aşağıdaki dallara göre daha uzun yaşamaya başlamış. bu sefer de zürafalardan boyu biraz daha büyük olanlar dallardan yiyip hayatta kalabilmiş. hal böyleyken akasyaların boyu gittikçe uzamış, zürafalar da dolayısıyla hayatta kalmak için uzamış. en son akasyaların bazılarında diken çıkmış, buna karşılık zürafalar da durur mu yapıştırmış cevabı, dilleri uzamış.
zürafalar, ilk başta antilopa çok benzediği için boynu biraz uzun ve bu özellikleri sayesinde hayatta kalabilmişler. zıplayabilir bir hayvan olsaydı, biraz daha zıplayabilenler sağ kalacakmış ve o tarafa doğru evrileceklermiş. burdan da şunu anlıyoruz ki olmayan bir özelliği türetmek mümkün değil; ama olan bir özelliğin biraz daha artması evrimsel olarak çok daha mümkün.