İnsanı Tuhaf Bir Nostaljik Tribe Sokan 1980 Yıllarının Beşiktaş Fotoğrafı
araçlar yaya geçidinde insanlara yol mu vermiş yoksa ben mi yanlış görüyorum?
fotoyu görünce bir tuhaf oldum.
anılar, insanlar, arkadaşlıklar, güzel insanlar, yavaş hayat, temiz hayat. eskiden çok güzeldi türkiye.
inanılmaz. halk pazarı bile yok henüz ortada. sen türkiye’nin en güzel yerisin beşiktaş. biraz yaşlandın ve sağın solun kalabalığı sana aktı. umarım metro da geldiğinde iyice çökmezsin.
çok acayip bir nostalji.
sene 1980, nüfus epeyce az, yeşillik bolca mevcut. alarko bile o zamanlar holdingmiş, şimdi ne? klima..
boğazın karşındaki ormanlık alana bak. hey yavrum be harbiden dutlukmuş.
o karşıda görünen yer beykoz ormanları olsun lütfen.
(bkz: iki damla göz yaşı)
beni en çok binanın tepesindeki halıfleks reklamı etkiledi. çok karanlık günlerdi lan halıfleksli günler. ne yaparsanız yapın temizlenmeyen, sürekli yanan, günden güne rengi koyulaşan lanet bir parçasıydı evin onlar. belki teknik olarak temizlenmeleri mümkündü ama kimsenin bir evi baştan başa o kadar eforla temizlemeye mecali yoktu o zaman. hele şimdi hiç yok. viledalamaya üşeniyor insan yeri geliyor.
iç mimari minimalist akımlara yöneldi de hepsini söküp attık türkiyeden şükürler olsun.
bir bu, bir de kristal küllük.
he bir de vitrin.
televizyon sehpası.
avize.
viyadük trafiğinin şuan ki istikametinin tersine aktığı fotoğraf, o değil de viyadüğün altında ki küçücük büfe yıllar içinde nasıl bir yayılma stratejisi izlediyse artık, viyadüğün altını komple kaplamış vaziyette şuan.
