Ölülerini Tabutlarla Uçurumdan Sarkıtan Igorot Kabilesinin Sıra Dışı Cenaze Ritüeli

Filipinler’in kuzeyinde yaşayan Igorot kabilesi, ölülerini tabutlarla uçurumlardan sarkıtarak 2000 yıllık sıra dışı bir cenaze geleneğini yaşatıyor.
Ölülerini Tabutlarla Uçurumdan Sarkıtan Igorot Kabilesinin Sıra Dışı Cenaze Ritüeli

filipinler'in kuzeyinde yaşayan igorot adlı bir kabile, 2000 yıldır ölülerini geleneksel olarak sagada kasabası yakınlarındaki derin – yüksek bir uçuruma asılan “asılı tabutlarda” gömer. evet, doğru duydunuz; tabutlar çok yüksek bir uçurumdan aşağı sarkıtılıp öyle bırakılır!

bu uygulamayı yalnızca onlar benimsememiştir; endonezya ve çin’de de “asılı tabut geleneği“ vardır. uçuruma asılı bu tabutlar, canlı renklere boyanmış, haçlarla ve el yapımı biblolarla süslenmiş, resimlerle çevrelenmiştir ve yanlarında eski tahta sandalyeler asılıdır.


igorotlar, ölü bedenin yükseğe taşınmasının onu ataların ruhlarına daha da yaklaştırdığına inanıyorlar. aynı zamanda pratik bir neden taşıdığını da ifade ediyor. igorot yaşlıları, toprak altında çürümekten veya cesetlerinin köpekler tarafından yenmesinden korkuyor. tabutları asmak, bu korkuyu ortadan kaldırıyor. ayrıca bu uygulama, geçmişte komşu köylerden gelen düşmanların mezarları yağmalayıp kafataslarını ganimet olarak alma alışkanlığına karşı bir önlem olarak da uygulanmış.

echo vadisi’ndeki asılı tabutları ziyaret eden turistler, tabutlara bağlı tahta sandalyelerin ne anlama geldiğini merak ediyor olabilir. bu sandalye, yerel dilde sangadil, yani “ölüm sandalyesi” olarak adlandırılır ve igorotların geleneksel defin sürecinde önemli bir adımdır. kişi öldüğünde, cesedi halat ve sarmaşıklarla bu sandalyeye bağlanır. daha sonra bir battaniyeye sarılarak evinin içine, ana kapıya bakacak şekilde yerleştirilir. önümüzdeki birkaç gün boyunca akrabaları cenazeyi ziyaret eder. çürüme kokusunu gizlemek için ceset tütsülenir. geleneksel olarak, ölü cenin pozisyonunda gömülür; çünkü “insanlar dünyaya nasıl geldiyse, öyle gitmelidir.” yaklaşık bir metreden biraz uzun olan tabutlara yetişkin bedeninin sığması için, bazen ölen kişinin kemikleri kırılır ( bazı igorotlar ölen yakınlarının kemiklerini kırmak istemediklerinden uzun tabutlarla düz şekilde gömüyormuş.). yaşlılar genellikle ölmeden önce kendi tabutlarını oyup hazırlar, kişi hasta ya da güçsüzse bunu ailesi yaparmış, ardından tabut bir mağaraya götürülüp bırakılırmış.


cenaze töreni sırasında, yas tutanlar cesede dokunarak ellerine kan sürmeye çalışır. bu kanın başarı ve ölenin yeteneklerini aktardığına inanılır. ayrıca tören sırasında farklı hayvanlar kurban ediliyor. kemikler kırılarak cenin pozisyonuna getirildikten sonra, ceset tekrar battaniyeye sarılır, halat ile sıkıca bağlanır ve uçuruma taşınır. geleneksel olarak, kişi hayattayken içini oyduğu kendi tabutu bu noktada onu beklemektedir.

topluluk yas tutup kutlamaları yaptıktan sonra, köyün genç erkekleri uçuruma tırmanır ve cesedin yerleştirileceği sistemleri monte eder. tabut, sarmaşık ya da iplerle bağlanır veya doğrudan çivilerle kayalıklara sabitlenir ( bazı eski tabutlar zamanla düşmekte ve içindeki kemikler turistlere açığa çıkabilmektedir.).


filipinler, hristiyan olduğundan, asılı tabut geleneği artık yavaş yavaş kaybolmaktadır. ayrıca genç igorotlar, ölen büyüklerini hatırlamak istediklerini, ancak onları mezarlığa gömmeyi ve azizler günü’nde mezarlarını ziyaret etmeyi tercih ettiklerini söylüyorlar. çünkü asılı tabutlara tırmanmak ve ziyaret etmek oldukça zordur.

ziyareti düşünenleri uyaralım, giderseniz sakın tabutlara dokunmayın ya da altlarında dolaşmayın.