Türkiye'de Sayısı Çoğalan Model: Yaşlı Bir İnsan Gibi Yaşayan Genç

Gerek ekonomik zorluklar, gerek de yaşama hevesinin kaçması nedeniyle sayıları gün geçtikçe artan bu gençleri irdeleyelim.
Türkiye'de Sayısı Çoğalan Model: Yaşlı Bir İnsan Gibi Yaşayan Genç

kapitalizm genç olacak hal mi bıraktı efendiler!

iyi ben bunlardan biri oldum da bir sorun neden! işten geliyorsun saat sekiz, zaten kafa olmuş bir milyon, saç baş dağılmış... o halde dışarı çıksan hasta mısın diyorlar. eve girince de uyku bastırıyor haliyle.

bir güzel giyinip süslenip dışarı çıksan, bir çıkışta 150-160 tl giriyor, ben sana diyeyim. geç döneceksen taksiye binmek gerek. ne sıklıkla yapılabilir ki? tanışılan insanların yüzeyselliğinden sıkılmak konusu var. yüzeysellik yaşımızdan değil günümüzden kaynaklanıyor sonuçta.

bir de gerçekten insanın içine sinmeyebiliyor. ye iç eğlen nereye kadar diyorsun. sorgulamak yaşlılara mı mahsus yani?

dışarıda olan işlerini bitirip kendini bir an önce eve atmak ister. ilişki olayının kasıntısına girmez. heyecanı yoktur, öyle sevinmek, şaşırmak gibi reaksiyonlar vermez. yemek yediği zamanlar en keyifli anlarıdır günün. gezmek, sosyalleşmek, yeni heyecanlar bulmaya aman kim uğraşack diyerek karşı çıkar. veya şartların istediği gibi olmayacağına kanaat getirmiştir.

kısaca üzerine ölü toprağı serilmiş bir gençtir. elini eteğini çekmiştir hayatın getirisinden. nasılsın sorusuna yuvarlanıp gidiyoruz diye cevap verir. kendisiyle ortak yönlerim mevcuttur.

toplumun "gençsin, gezip dolaşman, cuma ve cumartesi gecelerini ne olursa olsun evde geçirmemen, s*ktiriboktan mekanlarda, beş para etmez insanlara para kazandırman, gerizekalı ya da alkolle gerizekalılaşan tiplerle aynı havayı soluman lazım" dayatmasına kulaklarını tıkıyordur. hayatın tadını başka şekillerde çıkarıyordur. ailesinin kıymetini biliyordur. pek sevdiğim insan modeli.

hah işte yine ben. şu yaşımda ruhban hayatı yaşıyorum. sabah okula gider akşam biter bitmez eve gelirim. yazın gidip arkadaşlarla buluşmak yerine balkonda oturur çay içerim. herhangi bir yerde yaşıtlarımla oturmak yerine yaşlıların konuşmasını dinlerim. peki memnun muyum? tabi ki hayır... ee mal ne diye öyle davranıyorsun derseniz (bkz: sosyal fobi).

kafasında "nasıl yaşamalı" sorusu "genç gibi yaşamak istiyorsan şunları yap" kılavuzundan daha baskın olan bir kişi olabilir. "genç" gibi heyecan duymaz, duyamaz çünkü heyecan duyacağı, sevineceği, gerekirse çılgınlık yapacağı kişi/ler veya durum(lar)la henüz karşılaşmamıştır. hayallerine giden yollarda devamlı engellerle karşılaşırken anı yaşamak gibi bir lükse sığınamaz. evet yaşlıdır bu kişi, çünkü çok fazla sorumluluk hisseder gelecekteki kendisine karşı.

sanırım benim bu. 10-10 buçuk dedin mi uyur, sabah kalkar işe giderim. 11-12'ye kaldım mı düzenim bozulur. işten sonra gezmeyi sevmem eve giderim, haftasonlarında ise evcil hayvanıma vakit ayırır hayatta pazarları çıkmam. yağmurlu, soğuk havalarda 3-4 kez düşünürüm. ne boktan insanmışım şu an fark ettim...

cuma akşamı girdiği evden pazartesi sabahı işe gitmek için çıkar. en büyük zevkidir sahaflarda kitap incelemek. eski türk musikisinden ya da türkülerinden koleksiyon yapar evde geçirdiği vakitleri bu müzikler eşliğinde gazete kitap okuyarak geçirir. eski model telefon kullanır, interneti gerekmedikçe kullanmaz. evdeki objelere duygusal anlamlar yükler, mektup yazar, hala fotoğraf baskısı yaptırıp albüme koyar.

evli değilse aşkla, meşkle heyecanla işi olmaz. müzmin bekarlık yolunda ilerler, titizdir, kıldır, huysuzdur. yalnızlığı sever. anne babasına düşkündür. vazgeçişleri boldur, sendromları mevcuttur. sağlık olsun, hayırlısı, kısmet en çok kullandığı kelimelerdir.

son söz

"bu dünyayı, kuşkulu bir bakışla, bir tür cehennem olarak gören ve buna göre yalnızca, kendine ateş geçirmez bir oda bulmaya çalışan kişi çok daha az yanılır. budala kişi yaşamın hazlarının peşinden gider ve aldandığını görür; bilge kişi ise belâlardan kaçınır. bunda başarısız da olsa, bu kendi budalalığının değil, talihinin suçudur. başardığında ise aldanmamıştır; çünkü, kurtulduğu belâlar son derece gerçektir. belâlar onun çok uzağından geçmiş olsalar ve hazlardan gereksiz yere fedakârlık etmiş olsa da, aslında bir şey yitirmiş değildir: çünkü tüm hazlar hayalidir ve bunların yokluğuna üzülmek dar kafalılıktır, hatta gülünçtür."

arthur schopenhauer