dört çocuk sahibi bekar bir anne olan doris bither los angeles'taki eski bir eve taşındı. taşındıkları gün komşuları olan meksikalı bir kadın ona gelip "buradan gitmelisiniz. burası lanetli, burası eskiden bir çiftlikti ve çok kötü şeyler yaşanmış burada." diyerek onu uyardı ama doris onu dinlemedi. (daha sonra olanların bununla bir ilgisi var mı yok mu, siz karar verin.)

doris bir süre sonra şiddet yanlısı bir varlık tarafından saldırıya ve tecavüze uğradığını iddia etti. birkaç kez çocuklarının gözü önünde dövüldü, etrafa savruldu ve cinsel saldırıya uğradı. hatta çocukları da onu korumak isterken saldırıya uğradılar. doris'in büyük oğlu evde birden fazla varlığın olduğunu ve en çok korkan doris olduğu için ona odaklandıklarını anlatmıştı. varlıklar insanımsı formdaydılar ama sisli - belirsiz görüntüleri yüzünden tam anlaşılamıyorlardı. (doris'in diğer oğlu barry annesinin eski evlerinde de benzer saldırılara uğradığını anlatıyordu.)

artan saldırı iddiaları ve çocukların tanıklıkları sonucu olayı araştırmak için 1974 yılının ağustos ayında ucla'dan parapsikolog ve bilim insanları dr.barry taft'ın yanı sıra kerry gaynor ve dr.thelma moss da olayı araştırmak için eve geldiler. ilk gözlemleri ve kurbanlarla olan konuşmaları sonucunda olan bitenin doris ve büyük oğlu arasındaki sorunlu ilişki yüzünden olabileceğine karar verip doris'i bir psikiyatriste yönlendirdiler ancak doris'in olayların devam ettiğini ve başka tanıklarında olduğunu söylemesi üzerine geri döndüler.

2 aydan fazla süre boyunca evde gözlemde bulunan araştırmacılar yeşil bir sisin ortaya çıktığını, iri bir erkek formuna büründüğünü gördüklerini anlattılar. gözlemleri sırasında zaman zaman eşyalar raflardan kendi kendilerine düşmüştü. ayrıca ziyaretleri sırasında doris'in vücudunda açıklanamayan çizikler ve morluklar oluşmuştu, üstelik zaman zaman ev aşırı soğuyordu! olaylar sırasında birkaç polaroid ve iki adet 35 mm fotoğraf çekildi. ancak çıkan fotoğrafların kötü kalitesi bilimsel ya da kesin bir kanıt olmalarını engelliyordu. bilim insanları evi bir kaç kez ziyaret ettiler, bunlardan bazılarına doris'in akraba ve arkadaşları da izleyici olarak katıldılar.

birkaç hafta sonra doris bither ve çocukları carson, kaliforniya'da yeni bir eve taşındı. taşındıktan birkaç hafta sonra, yeni evde ve ailenin kapı komşularının evlerinde poltergeist faaliyetler meydana gelmeye başladı. yeni eve gelen dr.taff ve gaynor burada da olaylara tanık oldular. (düşen eşyalar, garip sesler vb.) 

dr.barry taft, bir kişinin bilinçaltının bir düzeyde parlak anormallikler ve hayaletler üretmeye yetecek kadar enerji üretmesinin mümkün olabileceğini iddia etti. psikokinetik güçler ve poltergeist tipi faaliyetlerle ilgili son teoriler, kişinin bilinçaltının paranormal gibi görünen faaliyetlerde rol oynayabileceği iddiasını desteklemektedir. bu teori doris'in taşındığı-yer değiştirdiği halde neden aynı şeyleri yaşamaya devam ettiğini açıklayabilir.

doris bither, dr.taff ve gaynor'a haber vermeden san bernardino'ya ve ardından teksas'a taşındı. sonunda onunla irtibatı tamamen kaybettiler ve araştırmayı bıraktılar. doris yazar frank de felitta ile temasa geçti ve ona olayları anlattı. saldırı ve tacizler asla bitmedi. frank de felitta, 1978 tarihli the entity adlı romanında doris bither ve ailesini çevreleyen olayları yazdı. 1982’de kitabın filmi yapıldı ve çok ses getirdi, filmde doris’in gerçek adı verilmedi.

doris 1999'da 58 yaşında öldü. olayların nedeni asla çözülemedi - anlaşılamadı, 1970'lerde rahatsız bir kadını ve çocuklarını rahatsız eden son derece aktif ve çoğu zaman şiddetli bir poltergeist (kabaca hayalet olayı-gürültüsü denilebilir) fenomeni vakası olarak kayıtlara geçti.

çocukları yıllar sonra doris’in gençlik yıllarından beri ouija tahtası ile kendi kendisine seanslar düzenlediğini anlattılar. doris çokça dayak yiyerek büyüdüğü ailesinden, şiddet uygulayan kocasından ve diğer tüm toksik ilişkilerinden kaçmak ve bir anlam hayatında bulabilmek için ouija tahtası ve ruhlar aleminden yardım bekliyordu belki de. olan bitenin bu cadı tahtası ayinleriyle bir ilgisi var mıydı asla bilemeyeceğiz!