1970'lerin Amerikan Ailesini Life with Louie Tadında Anlatan Çizgi Dizi: F is for Family
Nedir?
f is for family hayatın içinden hikayeler anlatan, yer yer dram da içeren ama genel itibarıyla çok eğlenceli, çok kaliteli bir animasyon. içinde onlarca karakter barındırıyor ve her bölüm ayrı bir keyifle izleniyor. 3. sezonun da yarısına geldim ama hiç hız kaybetmeden devam etmeyi bilmişler.
komedi kısmı öyle çok sık kahkahalara boğacak türden değil ama denk geldi mi bazen yarıyor adamı. özellikle bill'in travmaları mükemmel işlenmiş. fonda çalan müzik ve şok olmuş bir surat ile bakan zavallı bill'i 3-4 kez göreceğiz bu travma halinde.
Neleri anlatıyor?
bilim aşığı kız çocuğunun 70'ler dünyasında nasıl örselendiği, eşcinselliğe bakış açıları, amerikan orta sınıfının yaşadığı ekonomik problemler, siyahiler, rock n roll, vietnam derken hem eğlenceli hem de çok ince bir şekilde bütün bir dönemi çok güzel anlatıyor.
Aile vurgusu
simpsons ve family guy gibi aileyi anlattığını iddia edip de aslında abartılmış, sulandırılmış bir tablo çizen, fazla gerçekçi olmayan yapımlardan sonra gerçekten aileyi anlatan ve bunu yaparken de hiç abartıya kaçmamasına rağmen gayet komik olabilen güzel bir yapımdır.
aile dediğin tam olarak budur. amerika'da geçmesine rağmen türkiye'deki çoğu insan kendi hayatından pek çok kesit bulabilir içerisinde. bu diziyi izledikçe fark ediyorum ki hayatımızdaki pek çok şey aslında düşündüğümüzden de evrenselmiş. dünyanın öbür ucunda da olsa insanlar bizimle benzer şeyleri yaşayabiliyor.
ha bu arada üstte yazdıklarımdan diğer iki diziyi beğenmediğim sonucu ortaya çıkmasın. sadece bu dizi onlardan çok daha güzel bir gözlem yeteneğiyle yazılmış bence. kişiler, diyaloglar çok daha gerçekçi. tabi insanlar bir çizgi diziden gerçekçilik beklemez çoğu zaman, sadece benim dikkatimi çeken nokta bu kısımla ilgiliydi.
Jeneriği hakkında
aslında üstte bahsettiğim noktayı gözlemlemek için diziyi seyretmeye bile gerek yok. sadece dizinin giriş bölümünü izlemek bile yeterli bence. öyle güzel bir girişi var ki, bir erkeğin hayatında geçen aşamaları o iki dakikalık jenerikte harika bir şekilde özetlemişler. insan her izlediğinde vay anasını diyor. biz de mi bunları yaşayacağız acaba zamanla? sonra fark ediyorsun ki, jeneriğin yarısına kadar gelmişsin bile kendi hayatında.
Final yorumu
sert, absürt mizah ve hiciv sevenler için bir hazine. kesinlikle dilini yumuşatmaya çalışmıyor, kimliksel duyarlılıkları takmıyor. "bir takım çok alıngan insanı üzer miyim?" korkusu yok. bu yüzden "klişelere takılmıyoruz", "samimi mizah yapıyoruz", "eski mizahı yerelim, tek gerçeklik yok" paradigmasından yola çıkan, artık kendisi bir klişeye dönüşen mizah ürünlerinden ayrılıyor.
son dönemde yapılan mizah üretimi içinde ileri bir noktada.