SİYASET 23 Kasım 2023
10,2b OKUNMA     227 PAYLAŞIM

ABD Başkanlarının Göreve Başlarken İncil'e El Basması Dini Bir Zorunluluk mu?

Bush, Obama veya Trump'ı İncil'e el basarken görmüş ve bunun orada ne kadar gerekli olup olmadığını kendinize sormuş olabilirsiniz.

çoğu yanlış kanın aksine amerika birleşik devletleri seçilmiş başkanının yemini için herhangi bir kitabın, özellikle de kutsal metinlerden oluşan bir kitabın kullanılması şartı yoktur ve bu hususta birleşik devletler anayasasında da herhangi bir hüküm yoktur.

anayasal olarak gerekli olan tek zorunluluk, başkanlık yeminidir.dolayısıyla göreve başlama prosedürü, anayasa'dan ziyade geleneğe göre yönetilir.

geleneklere göre de, göreve gelen cumhurbaşkanları , yemin ederken sağ ellerini kaldırır ve sol elini bir incil'e veya başka bir kitaba koyar.

anayasada yemin metni mevcuttur: “abd başkanı olarak görevimi, sadakatle yerine getireceğime ve elimden geldiği ölçüde abd anayasasını muhafaza edeceğime, koruyacağıma ve savunacağıma and içerim”

washington ırving'in george washington biyografisine göre , kendisinin (ve ulusun) ilk açılışında yemini okuduktan sonra, washington "tanrım bana yardım et" sözlerini eklemiştir.

john quincy adams 1825'te yemin ederken incil kullanmamış, 1901'de theodore roosevelt yemin ederken kutsal kitap yerine anayasayı tercih etmiştir. 1853'te franklin pierce, yemin etmek yerine görev metinini onaylamıştır.

lyndon b. johnson, 1963 tarihindeki yemininde incil'in katolik (douay) versiyonunu kullanmıştır. bunun sebebinin kennedy'nin öldürülmesi sonucu yeminini uçakta icra ederken saygı olarak onun yemin ederken kullandığı incili tercih etmesi şeklinde rivayet olunur.

yani sonuç olarak abd başkanlarının yemin ederken kullandıkları kitap, incil, doküman ya da tanrı kavramı her ne ise "kutsal saydıkları değerleri" simgelemektedir.

bazı kafaların iddia ettiği gibi dini değil semboliktir…

sembolleştirdiği şey de başkanın inandığı tüm kutsal değerler üzerine yemin ederek, sadakat ve doğrulukla tüm görevlerine yerine getirmesi zorunluluğudur.

bugün kurucu babaların torunları bu yemin ve temsil ettiği anlama ne kadar bağlı kalmaktadır orası tartışılır tabii…

kaynak