1374'te ren nehri kenarında bulunan köylerde ortaya çıkan salgının devamı niteliğindedir. 1518'de strasbourg'ta vuku bulan bu hadise frau troffea adlı bir kadının, kendisinden başka kimsenin duymadığı bir müzik eşliğinde sokakta dansetmeye başlamasıyla patlak verir. ilerki bir hafta içinde kendisine 34 kişi daha eşlik etmeye başlar, bir aya varıldığında ise dans edenlerin sayısı 400'e ulaşmıştır. işte bu 400 kişi dansetmekten kanayan ayakları kendilerini taşımayana dek eylemlerini sürdürmüş. onlarcası kalp krizi, yorgunluk ve muhtelif sebeplerden dolayı ölmüştür.

tarihçiler, psikologlar ve bilim adamları bu gizemli olaya bilimsel ve adli bir açıklama getirebilmek adına vaka üzerinde derinlemesine bir araştırma yapmışlardır. 

uzunca bir süre revaçta olan teori şu yöndedir: bu, nemli çavdar saplarında oluşan bir çeşit küfün, tüketilen ekmeğe karışması nedeniyle ortaya çıkan toplu bir ruhsal bozukluk vakasıdır. gerçekten de bu durum şiddetli sarsılma, delirme ve aşırı titreme halinde kendini gösterebilir. lakin bu teoriye itirazı olanlar bu ve benzeri vakaların kayıtlarında şiddetli sarsılma semptomuna rastlanmadığını öne sürerler.

bir diğer teori ise şöyledir: salgınlar dini kaygılar ve yarattığı depresyon hali neticesinde ortaya çıkan kitlesel bir hezeyan halinden başka birşey değildir. çünkü salgınlar, incilde bahsedilen felaket senaryolarının sürekli ve ardarda vuku bulduğu bir dönemde ortaya çıkmaktadır, kuraklık, sel vb... bu da insanlarda tanrının günahkarları cezalandırmak adına tüm bu felaketleri insanlığın başına musallat ettiği gibi hezeyana neden olmuş, dolayısıyla insanlar da bir çeşit ruhani trans haline düşmüşlerdir. büyük ihtimalle dansederken amaçladıkları şey, bu yolla aziz vitus'u yardımlarına çağırmaktır. zaten aziz vitus gününde aziz vitus heykeli önünde dans etmek bu coğrafyada oldukça eski bir gelenektir.