güney kore'de masör ya da masöz olarak lisans alabilmeniz için görme engelli olmanız zorunludur. görme engelli olmadan bu mesleği yapmak yasa dışıdır ve 30 milyon won (412 bin tl) ceza yemenize neden olmaktadır.

yasa ilk olarak, japon koresi döneminde (japonya'nın kore'yi ilhak ettiği 1910-1945 arası dönem) farklı kaynaklara göre 1912 ya da 1913 yılında yürürlüğe alındı.

yasanın ilk yürürlüğe girdiği tarihten 50 yıl sonra, güney kore yasayı eski haline getirdi ve uygulamaya aldı. 2006 yılında protestolar düzenlenerek yasaya tepki gösterildi. görme engelli olmayan ve bu mesleği yapmak isteyenler yasanın geçerliliğini sorgulamaya başladılar.

yasa, varlığını birbiri ardına gelen hükümetlerin verdiği desteğe borçludur. yasayı ilk defa yürürlüğe alan japonlar, bunun, görme engellilerin geçimini sağlamak için var olduğunu belirttiler. yasayı destekleyenler de bu düşünceyi savundular ancak görme engelli olmayanlar bunun ayrımcı bir yasa olduğunu ve müdahale gerektirdiğini belirttiler.

2006 yılında yapılan protestolar, bazı görme engellilerin intihar etmesi ile son buldu. yasanın kaldırılması, önemli sayıda insanın meslekten atılmasına neden olacaktı. çoğunun başka bir yeteneği ve hayatını idame etme seçeneği yoktu.

kore toplumu bu tartışmalar ve intiharlar sarsıldı. bir taraf görme engelli olmayanların ayrımcılığa maruz kaldığını, diğer taraf ise görme engellilerin geçim kaynaklarının ellerinden alınacağını savundular.

2008 yılında, kore anayasa mahkemesi dönüm noktası niteliğinde bir karar vererek yasanın devam etmesine ve görme engellilerin masaj sektöründe tekel olarak kalmasına karar verdi. bu karar öncesinde konu halka açık bir konuydu ancak karar sonrasında yapılacak temyiz başvuruları ile kararın değiştirilmesi sağlanabilecekti.

yıllar içinde bu karar tartışılmaya devam etti ve daha fazla itiraza neden oldu. toplamda 4 kere karara temyiz başvurusu yapılsa da anayasa mahkemesi, masaj salonlarını yalnızca görme engellilerin yönetebileceği kararına bağlı kaldı.

kore anayasa mahkemesi, tutarlı bir gelir sağladığı ve onurlu bir şekilde yaşama olasılığını artırdığı için aldıkları kararla ilgili bir şüphelerinin olmadığını yineledi. görme engeli olmayanların, görme engellilere göre başka iş bulma şansının daha fazla olduğunu belirtti.

tartışmalar sürse de alınan bu karar, toplumun dezavantajlı bir kesiminin rekabetten korunmasını ve onurlu bir yaşam sürüp, yasalara göre çalışmasını sağlayan asil bir karar olarak anılıyor.

kaynak: historyofyesterday

Dış Görünüşün Çok Önemli Olduğu Güney Kore Hakkında Olumsuz Detaylar