Hayat Telaşını Hafifleten Şey: Kafa Dengi Biriyle Evlenip Birlikte Vakit Geçirmek
13 yıl oldu tanışalı, bu kadar zamandır kafa dengiyiz
evlendik, çoluk çocuk yaptık, yaş oldu 31. hala kafa dengiyiz. arada tartışıyoruz falan da iki insanın birbirini bu kadar iyi anlaması, tanıması, birlikte güzel vakit geçirebilmesi, birlikte yapılan her şeyden keyif alması, sıkılmaması çok çok güzel bir şey.
evleniyorsanız bu sebepten evlenin. bir türlü anlaşamadığınız, evli değilken bile birlikte vakit geçirmekten hoşlanmadığınız insanlarla evlenmeyin. zevkleriniz benzer olsun. evliliğinin ilk gününden beri ayrı odalarda tv izleyen insanlar tanıyorum, on senelik falan evliler. televizyon bu ya, ne kadar önemli bir şey olabilir içinde.
sizi mutlu eden şeyler o yanınızdayken sizi daha çok mutlu etsin. onsuz eksik hissedin her zaman. eksikliğini hissetmediğiniz, basit bir şeyi bile paylaşma ihtiyacı duymadığınız biriyle evlenmeyin. bağımlı değil, bağlı olduğunuz biriyle evlenin.
kafa dengi biriyle yapılan evlilik güzeldir. siz de öyle birini bulun. yoksa evlenmeyin.
hayal değil arkadaşlar, yaşanabiliyor böyle bir şey
evlenme meraklısı değildik ikimiz de. hatta köprüden önceki son çıkış yazısından biraz önce evlendik diyebilirim. ne evlenirken pahalı takı setleri, bilezikler, kol saatleri istedik birbirimizden ne de pahalı semtlerde kredisi 8672 tl olan ev derdine düştük. sadece sevdiğimiz için beraber bir hayat kurmak istedik, kurduk.
evlendik salon takımı 2 ay sonra geldi, 1 sene sandalyemiz olmadı, uzun süre antrede avize yerine duy takılı kaldı. umursamadık. çünkü sabahlara kadar mısır patlatıp film izledik, pubg oynadık, boş vakit buldukça kamp yapmaya gittik. bunları hala yapıyoruz. üzerine de yeni hobiler ve yeni zevkler ekliyoruz.
diyeceğim şu ki: gerçekten en yakın arkadaşınız olarak sevebileceğiniz biriyle evlenmelisiniz. o zaman cenneti yaşamak için başka bir dünya hayali kurmazsınız. sevgiler dostlarım...
kafa dengi biriyle evlenip birlikte vakit geçirmek, insanların kafa dengi tanımı nedeniyle çok yanlış anlaşılan bir eylem
kafa dengi olmak demek, sadece aynı şeylerden hoşlanıp, aynı görüşe sahip olmak, sürekli dip dibe yaşamak demek değil/değilmiş. bunu yaş biraz ilerledikçe anlıyorsunuz.
asıl olay şu; ortak olmayan zevklere saygı duymak. asıl kafa dengi tutum budur.
zaten birlikte zaman geçirmek veya geçirmek istemek iki insanı birbirine bağlayan isteklerden biri. ancak bu birlikteliği yürütmek için yeterli olmuyor. çok iyi anlaştığını düşünerek evlenen insanlar bir süre sonra neden boşanıyor? çünkü, birlikte yapılmayan aktivitelere saygı duymuyorlar. sırf evli oldukları için her şeyi birlikte yapmak zorunda hissediyorlar. sanal bir iyi anlaşma durumu bu.
ilk zamanlar katlanılabilir geliyor insanlara. hoşuna gitmese de ses çıkarmıyor ama evlilik ilerledikçe eleştiriler hatta hakarete varan sözler söylenebiliyor. "evlenmeden önce böyle değildin, evlenmeden önce daha iyi anlaşıyorduk." hayır! aslında anlaştığını sanıyordun. anlaşmıyordun, katlanıyordun.
bir insanla gerçekten kafa dengi olup olmadığınızı anlamak istiyorsanız, sadece birlikte vakit geçirirken olan tutumuna değil, ayrı ayrı vakit geçirirken olan tutumuna bakın.
daha iyi bir evlilik yapmış olursunuz.
zaten olması gereken şey budur
bunun büyük bir mucize gibi lanse edilmesi çok yanlış. sanırım bizim toplumdaki ilişkilerin en büyük sorunlarından birisi bu oluyor: olması gereken şeylerin büyük şeyler ya da çok nadir olarak insanın karşısına çıktığını düşünmek. insanlar çoğu şeyi sırf yapmak zorunda oldukları için yapıyorlar ve sonucunda ortaya mutsuz evlilikler, mutsuz ilişkiler çıkıyor.
ha bana göre her insan kendi gibi birisiyle birlikte olacaktır zaten. daha doğrusu hayatı boyunca belli özeliklere sahip kişileri seçtikleri için evlendiği kişi bu özeliklerden farklı bir özelliğe sahip olmayacaktır. kendi sevgi anlayışına göre sevgisini gösteren, hayata kendisi gibi bakan, en azından görmek istediği ve kendinde var olan özelikleri taşıyan birisi olacaktır. bana göre yapılacak şey bellidir; sizin kendinizle ilgilenmeniz, her daim ileriye gitmeniz, ne istediğinizi iyi bilmeniz, daha azına razı olmamanız ve kendinizi geliştirmeniz.
gerçekten bilgili, kültürlü, zeki, nerede ne yapacağını bilen birisi olursanız çevrenizde de bu insanlar olacaktır. ha arada çürük elmalar sizi bulabilir tabiki ama sonuçta insan her zaman kazanamaz. eğer tüm bunlara rağmen bir insan yanınızda olmamayı seçiyorsa kurtulduğunuz için hayata her gün teşekkür edin. yok yaptığınız şeyler değer görüyorsa kadir kıymet biliniyorsa zaten o kişiyi buldunuz demektir. bu durumda da gerekeni yapar, mutlu mesut hayata devam edersiniz. en azından ben böyle düşünüyorum.