19. yüzyılın sonu ve 20. yüzyılın başlarında bazı büyük bestecileri rahatsız eden "9. senfoni laneti" romantik dönemin sonlarında ortaya çıkan, klasik müzik tarihiyle bağlantılı bir batıl inançtır. özünde, 9. senfoninin bir bestecinin son senfonisi olacağına, yani bestecinin kaderinde bu senfoniyi yazdıktan sonra ya da "onuncuyu" tamamlayamadan ölmek olduğuna inanılır. 

bu düşünceye itibar edenlere göre, dokuzuncu senfonisini üreten bir besteci belirleyici bir dönüm noktasına ulaşmıştır ve ardından onuncu senfoniye başlamak "kadere" meydan okumaktır.

bu teorinin gerçekle şöyle bir bağlantısı vardır; beethoven, schubert, dvoák ve vaughan williams dokuzuncu eserlerini tamamladıktan sonra, anton bruckner ise dokuzuncu eserini tamamlayamadan ölmüştür. ve mahler onuncu eserini yazarken 51 yaşında zatürreden ölmüştür.

19. ve 20. yüzyılın en görkemli senfonilerinden bazılarını yazan gustav mahler, dokuzuncu senfonileri çevreleyen bir batıl inanca inanan ilk bestecilerden biriydi.

arnold schoenberg, besteci üzerine yazdığı bir makalede 9. senfoni laneti'ni şöyle tanımlamış:

"bunun ötesine geçmek isteyen kişi göçüp gitmelidir. sanki onuncu'da bize henüz bilmememiz gereken, hazır olmadığımız bir şey verilebilirmiş gibi görünüyor. dokuzuncuyu yazanlar ahirete çok yakın durdular." (wikipedia)

her şeyin başlangıcı olan senfoniler

yararlanılan kaynaklar: 1, 2

Beethoven'ın Fransız Generale Verdiği Muhteşem Ayar