Pablo Picasso'nun Kendini Resmettiği Portrelerinin Zaman İçindeki Ürpertici Değişimi
Ünlü ressam Picasso'nun resimlerinin zaman içindeki değişimi gerçekten muazzam.
fotoğrafın olduğu bir dönemde, objenin aynısını çizmenin sanat olmadığını savunarak kendisini kör olarak düşünüp, hissettiği ve duyduğu şekilde çizimler yapmaya başlamasıyla doğmuştur kübizm. ki hak vermemek elde değil.
bir sanat eserini yorumlarken, sahibinin eseri ortaya çıkarırken neler düşünüp hissettiğini merak etmekten, zihin devinimlerinin ve sınırlarının izini sürmekten kendimi alamıyorum. kendini resmettiği portrelerinin zaman içindeki değişimini incelemek hayli ürpertici; olumsuz anlamda değil, bilakis muhayyilesinin sınır tanımazlığıyla cezbeden bir ürperti bahsettiğim:
1896 - yaş 15
1900 - yaş 18
1901 - yaş 20
1906 - yaş 24
1907 - yaş 25
1917 - yaş 35
1938 - yaş 56
1965 - yaş 83
1966 - yaş 85
1971 - yaş 89
1972 - yaş 90
1972 - yaş 90
1972 - yaş 90
1972 - yaş 90
ve sorar ressam: "who sees the human face correctly: the photographer, the mirror, or the painter?"