modern warfare 2'de ghost'un yakıldığı an

gözü sulanmayan erkek yoktur net. şerefsiz shepherd.

the last of us'ta joel’in kızının öldüğü an

red dead redemption 2'dearthur’un atıyla yaptığı son yolculuk ve high honor ending'deki ölüm sahnesi

koskoca adamları bile hüngür hüngür ağlatan bu sekans beni bir haftalığına bunalıma sokmuştur.

spec ops the line - savaşın gerçek yüzüne müthiş bir örnek

assassin’s creed: black flag’de edward’ın “parting glass” şarkısı eşliğindeki final sahnesi

the witcher 3 "bad ending"

bilenler bilir, oyunda birkaç farklı son vardır ve bir tanesi kötüdür. elbette o da bana çıkmıştı.

the witcher 3 wild hunt geralt'ın ciri'yi bulduğu ve öldüğünü sandığı sahne

arka planda müzikler, geçmişten pov görüntüler. daha iyisi olmayacak.

life is strange - chloe ölürken çaresizce tuvaletin kenarına çöküp ağlayan max

çok eskiye gidicez ama, grand theft auto vice city'de lance'in ihaneti ve öldürülmesi

daha duygusalı yok mu diyeceksiniz tabii ki var ama, ilkler her zaman daha etkili oluyor.

mgs5: phantom pain'de snake'in kendi askerlerini öldürmek zorunda kaldığı sahne 

askerlerin boss'a ölmeden önce selam durup "we live and die by your order boss" demesi...

silent hill 2'nin finali

the walking dead (oyun olanı) season 1 episode 5'te lee'nin öldüğü/ölüme terk edildiği an

hayatım boyunca daha duygusal bir sahne -oyun sahnesi demedim farkındaysanız- görmedim. ciğerim söküldü lan...

the last of us ta joel'ın ellie'yi hastanede yatağından alıp kucağımızda hastaneden çıktığımız sahne

detroit become human'da markus ve yoldaşları barışçıl şekilde direnirken silahlı askerler, onların etrafını kuşatır ve markus bir adım öne çıkarak o şarkıyı söylemeye başlar

tanrım, göz yaşlarımı tutamadığım, duygularımın nebula olup içime aktığı an bu'ydu.