Ölen Kişinin Ardından Helva Yapma Geleneği Nereden Geliyor?
ölen kişinin ardından helva yapılıp taziyede ikram edilmesi geleneği kadim bir türk geleneğidir. eski türkçede "süçig" yahut "çövenç" şeklinde ifade edilen helvanın yapımına herkes katkıda bulunur, böylece ölen kişinin ruhuna dostluklarını ilettiklerine inanırlardı.
hatta anadolu'nun çoğu yerinde olduğu gibi benim anneannem bile hâlâ bu taziye helvasına "yuğ aşı" demektedir. "yağlaş" diyenler de vardır.
türkler, doğaya gösterdikleri saygı ve duydukları hayranlığı da bu gelenek ile göstermektedirler aynı zamanda. su, un ve ateşin bir araya gelmesiyle elde edilen bu tatlının geride kalanlara dirilik ve güç verdiğine inanılır idi.
ayrıca ölen kişinin ardından tutulan yasın, merhumun mensup olduğu boyda ayrıştırıcı değil; birleştirici bir hâl aldığını da sembolize etmektedir bu gelenek. yani ölenin ardından topluca helva yemek ona bir saygısızlık değil; büyük bir saygıdır.
İstenilen Kıvam Konusunda Hep Kaçırılan Küçük Püf Noktalarıyla: İrmik Helvası Yapımı
